ΓΙΑ ΜΕΝΑ-ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ

Καταρχάς καλησπέρα, θα έλεγα καλημέρα αλλά είνα μεσημεράκι οπότε ξεκινάω με καλησπέρα. Αυτή η καλησπέρα απευθύνεται πρώτα σε μένα και ύστερα σε όλους εσάς. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχετε. Και μεταξύ μας δεν θέλω να υπάρξετε. Θα μου πείτε (εσείς που δεν υπάρχετε), και για ποιον λόγο άνοιξες blog ρε μεγάλε; Αν θες να μην υπάρχουμε να πας σε ένα βιβλιοπωλείο και να αγοράσεις ένα ημερολόγιο. Και είναι πολύ σωστό αυτό το επιχείρημα, τόσο σωστό που δεν έχω κάτι να απαντήσω. Προειδοποιητικά αναφέρω ότι δεν έχω κανενός είδους πείρα και δεν γράφω ούτε όμορφα ούτε περισπούδαστα, οπότε όποιοι από εσάς βρεθείτε έστω και καταλάθως στις σελίδες μου, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και πηγαίνετε πουθενά αλλού μιας και εδώ δεν θα ακούσετε ποτέ ούτε κάτι τόσο σοβαρό που να σας κάνει να σκεφτείτε ούτε κάτι τόσο αστείο που να σας κάνει να γελάσετε. Είμαι ο ορισμός της μετριότητας. Μέτριος μαθητής, μέτριος φοιτητής, μέτριος εργαζόμενος, μέτριος εραστής, μέτριος ακόμα και ως προς το ύψος μου τώρα που το σκέφτομαι. Γενικά είμαι μια μετριότητα που στην περίπτωση μου δεν είναι καν χρυσή, πιο πολύ για ασημένια θα την χαρακτήριζα. Τον καφέ μου πάντως τον πίνω σκέτο, τι σας νοιάζει εσάς θα με ρωτήσετε, τίποτα θα σας πω εγώ. Τελοσπάντων αυτός είμαι, και θα μου κρατάω συντροφιά όποτε το θελήσω μέσα από τούτο εδώ το ιστολόγιο.  Αν κάποιοι από εσάς έχετε κάποια διαστροφή στο κεφάλι σας και ξαναμπείτε να με διαβάσετε, τι να σας πω, πρόβλημά σας. Αν και γρήγορα θα καταλάβετε ότι στερούμαι ταλέντου, κριτικού πνεύματος, πάθους και διαύγειας μυαλού. Σας ευχαριστώ και σας ζητώ συγνώμη για το παρόν έκτρωμα που μάλλον θα αποτελέσει ένα είδος προσωπικού ημερολογίου και τίποτε παραπάνω.