Α. ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ
Πάνε σχεδόν τέσσερα χρόνια από τότε που ξεκίνησε. Στην αρχή κανείς σχεδόν δεν έδωσε σημασία, "θα περάσει" σκεφτήκαμε σχεδόν όλοι μας και συνεχίσαμε να κάνουμε ότι κάναμε μέχρι τότε. Μόνο κάποιοι γραφικοί διαμαρτυρήθηκαν και τους αγνοήσαμε. Όμως ήδη ζούσαμε μέσα της, είχαμε γίνει κτήμα της κι αυτή είχε γίνει κτήμα δικό μας. Μπήκε στο πετσί μας, αντάριασε τα σωθικά μας, ξέσκισε το συκώτι μας, κι όμως εμείς εκεί, παρόλο τον πόνο που νιώθαμε στην ουρήθρα μας δεν προσπαθήσαμε να την αποβάλλουμε, παρά σφίξαμε τα δόντια και συνεχίσαμε. Σα να μη συμβαίνει τίποτα, σα να μη συνέβη ποτέ. Δεν είχαμε καταλάβει, ίσως να μη θέλαμε να καταλάβουμε. Το σώμα, παρόλο που ήταν βαριά άρρωστο είχε ακόμα πολύ λίπος να κάψει, κι "εκείνοι" αυτό το γνώριζαν πολύ καλά.
